Over-een-stemmen. Je zou het woord kunnen verklaren als twee ‘stemmen’ die
zich versmelten tot een harmonieus samenzijn met wat er ook maar is. Het is het afstemmen, het samenvallen met iets anders.

Als ik in overeenstemming ben, dan voel ik mij op mijn gemak met mezelf, dan is er innerlijke rust en een vredig gevoel. Dat gebeurt wel eens als de omstandigheden gunstig zijn zonder al teveel obstakels, of als ik tevreden ben en ik geen zorgen heb, me goed voel, eigenlijk als alles op rolletjes loopt.

Maar dat is niet altijd de werkelijkheid. Het loopt vaak anders dan ik had gedacht. Ik kan best teleurgesteld zijn of me belast voelen door allerlei dingen die even niet lekker lopen. Er kunnen zoveel redenen zijn waarom ik me niet echt in overeenstemming voel.

Ik ben me er bewust van dat die onvrede te maken heeft met het afwijzen van wat er gebeurt. Ik wil de feitelijkheid van welke omstandigheid dan ook niet onder ogen zien omdat ik zo verlang naar harmonie. Ik wil dan niet boos zijn, maar juist positief blijven, maar daar gaat het wringen. Ik blijf dan niet bij mezelf, voel niet wat het met me doet en dat geeft onrust en ongemak, dan ben ik niet in overeenstemming.

Maar ik ben verder gaan voelen en heb ontdekt dat de feitelijkheid van het moment me juist verbindt met het NU, met het leven en met wat ik ervaar, als ik die feitelijkheid gewoon mag aannemen. Als ik als het ware daarmee versmelt, kom ik dichter bij mezelf en hoe ik dat moment beleef en dan zal ik ook oprechter reageren. Zo kom ik toch in harmonie, maar dan op mijn eigen dragende grond.
Dat is een totaal andere beleving die gaat over echtheid en waardigheid.

Want door in overeenstemming te zijn met wat er feitelijk gebeurt, open ik me voor het leven en voor mezelf, als de ruimte en de inhoud waarin alles plaatsvindt. Dan val ik samen met de feitelijkheid van dit moment en de mens die ik ben en dat maakt pas echt gelukkig.