Mensen zijn stukjes God,
op zoek naar zichzelf……
-Anandajay-

We zijn allemaal op zoek naar ons zelf, omdat we niet voelen wie we in wezen zijn.
Maar een zoektocht naar ons spirituele en ware zelf heeft niet veel zin, omdat we tijdens het zoeken juist de verbinding met ons zelf dreigen te verliezen.

De uitnodiging van het leven is om ons open te stellen voor dat wat het ons laat zien, want als ons innerlijk daar van gaat sprankelen, voelen we ons zelf en hoeven we niet meer te zoeken….

Bijvoorbeeld als we open staan voor de natuur, de stilte, of de momenten van bezinning, maar ook door ons te laten aanraken door allerlei vormen van kunst of muziek. Als we daar blij van worden, gaan we vanzelf houden van wat het leven ons aanreikt.

Door onze innerlijke ervaringen te relateren aan onze omgeving of de ander, worden we ons bewuster van wie of wat we werkelijk zijn. Dat is een heel mooi gegeven. Daarmee eren we ons zelf en het leven wat we zijn. We hebben de ander, de omgeving, het leven nodig om onszelf te ontdekken, om te groeien en zelfbewuster te worden. Dat is de zin van ons bestaan.

Anandajay zegt in zijn boek ‘Puja’s voor spirituele rijkdom’,
De relatie aangaan met het meest wezenlijke in jezelf zou de kernhandeling van je leven mogen zijn, als je je leven op een spirituele leest geschoeid zou willen laten zijn. Niet god, maar je ziel eren is waar het dan om gaat. De ziel is de god in jou, is het waardevolste wat bestaat en als je het in jou eert, zul je dat in alles wat leeft doen. Menigeen is bezig iets in het leven te ‘doen’, maar slaat deze elementaire relatie met zichzelf over. Als er één reden is waarom dit leven de moeite waard is, is dat omdat er zoiets moois als de ziel in jou woont, leeft, bestaat.
De wereld is prachtig, maar niets is mooier dan jij, dan je ware aard, je ziel. De grootste motivatie om van alle leven te houden, ontstaat door ruimte te geven aan dat wat je wezenlijk bent.

Daar heb ik niets meer aan toe te voegen 🙏