Mijn moeder leefde met het motto:
Leef met de dingen die je hebt en niet met de dingen die je niet hebt.
Ze werd maar liefst 96 jaar en ik ben trots op haar levenswijsheid. Ze was een tevreden mens. Ze leefde met de dingen die ze had en klaagde en zeurde niet. Ondanks haar moeilijke jeugd en het verlies van twee kinderen bleef ze dankbaar voor wat haar steeds gegeven werd. Ze was een levenskunstenaar en een groot voorbeeld voor iedereen om haar heen.

Dankbaarheid
is de levensbeleving van diegene
die zijn zegeningen ervaart, beseft en leeft.
Anandajay

In deze onrustige tijd besef ik des te meer dat ik me gelukkig mag prijzen met wat ik heb, een dak boven mijn hoofd, eten, een lieve familie en een rijk scala aan gelijkgestemde vrienden. Maar bovenal voel ik dat ik steeds weer kan terugvallen op mijn eigen innerlijke grond die mij draagt en mij steunt, ook al ben ik soms angstig en verdrietig. Door mijn gevoelens serieus te nemen, ze toe te staan en er ruimte aan te geven, kom ik juist dichter bij mezelf en dat laat me voelen dat ik er ben, dat ik ervaar, dat ik leef!

Ondanks dat sommige omstandigheden niet rooskleurig zijn, kan ik verwonderd blijven over de natuur en dankbaar zijn voor dat ene liefdevolle gebaar, die hand op mijn schouder of een onverwachte ontmoeting met een dierbare vriend.

Dankbaar zijn heeft te maken met dat ik waarde voel. Ik ben de ervaarder van wat het leven mij geeft. Dat sterkt mij om juist niet te klagen en te zeuren, maar te leven met de dingen die mijn leven zo waardevol maken.

Dankbaarheid is een gevolg
van dat je waarde hebt gevoeld.
Verlies je echter niet in dankbaarheid,
maar blijf open voor dat
wat je steeds maar weer ontvangt.
Anandajay