Niets is verkeerd.
Dingen zijn hoogstens verkrampt,
vernauwd of donker,
maar niet verkeerd
-Anandajay-

Het is nacht……stil en donker……
Ik lig al een tijdje wakker en dat is niet fijn, want ik ben aan het tobben. Er zijn allerlei sensaties in mijn lichaam die mijn aandacht opeisen en ik vraag me af wat ze me willen vertellen….ik voel me gespannen en mijn gedachten vliegen alle kanten op….’ik had ook beter moeten handelen, ‘waarom luister ik niet en reageer ik zo snel’ en nog meer flitsen van zelfafwijzing doemen op uit de duisternis.

Opeens word ik echt wakker, wat ben ik aan het doen? Ik draai me om en rek me uit. Ik voel een lichtje in mij aangaan.
Is dit wat ik wens? Mezelf als in een draaikolk naar beneden halen en daar ook nog in geloven?
In kom rechtop en doe een lampje aan.
Hier ben ik, hier zit ik, bewust van mij.
De stilte omhult me, ik hoor mijn adem, in en uit en voel hoe hij mijn hart heen en weer wiegt. Dat raakt me, die tederheid….

De pijntjes in mijn lichaam verzachten, de gedachten in mijn hoofd gaan langzaam liggen en mijn ogen voelen vochtig van ontroering voor de mens die ik ben.

De stilte brengt me naar een dieper weten, naar mijn oorsprong die me uitnodigt mezelf lief te hebben en hoor Anandajay zeggen:
‘Er is niets geschapen, om afgewezen te worden’