Soms zijn er momenten dat ik enorm aangeraakt wordt door de zegeningen van Anandajay.

Door te bloeien
krijg je de wijsheid
om te kunnen sterven

Het raakt me omdat ik door deze spreuk mijn sterfelijkheid voel als een geschenk. Er wordt vaak gezegd dat de dood bij het leven hoort en nu kan ik dat voelen. Het brengt me in contact met het begin van mijn leven en het verbindt me met het einde, als een prachtige cyclus waarin ik de mogelijkheid heb om te groeien, te bloeien, het leven te proeven, te ontvangen, ervan te genieten en levenservaring op te doen.

Ik zie mijn leven even als een flits aan me voorbijgaan en dat ontroert me, want ik ervaar mezelf opeens als een heel klein deeltje van een immens groot geheel. Verbonden met de kosmos, verbonden met een dragende omhulling die mij het leven geeft en mij beschermt.

Is er wel een begin en een einde? Het leven stroomt door en ik ben hier op aarde om dat een poosje mee te maken en als ik de aarde weer verlaat is het de liefde van het heelal die mij opvangt, althans, dat zijn de signalen die ik soms ervaar als ik me tijdens de meditatie met de heelheid verbonden voel.

Ik voel me zo dankbaar dat ik er ben om in de stroom van het leven mee te bewegen. Het leert mij om de waarde van mijn menszijn aan te nemen en lief te hebben. Het leert mij om te gaan met voor- en tegenspoed en het leert mij om alles wat ik niet meer nodig heb steeds weer los te laten.

Haar wijsheid voltrekt zich in mij en daar word ik stil van en kan niet anders dan mijn hart verder openen om haar te ontvangen.

Laat het leven naar jou toekomen,
in plaats van je er een weg doorheen te slaan
Anandajay